Preek van de Week

Voor Matteüs gaan vandaag ‘de schriften in vervulling’: de geschiedenis van Gods volk, zoals opgetekend in Genesis en Exodus, komt tot zijn top¬punt. Het is geen lieflijk gebeuren maar een grimmig verhaal van vreemdelingen die ongewenst zijn, van bedreigd worden met de dood door een despoot en zijn kliek. Het jongetje Mozes dat ten dode is opgeschreven maar ‘uit het water’ opgehaald wordt, uit de dood vandaan, is in levenden lijve aanwezig.

Als we het hebben over invloed en gezag, zie je twee verschillende vormen van macht, elk op hun eigen manier. Aan de ene kant zie je “hard power” – die soort die direct in het oog springt door regels, economische en militaire kracht, of directe controle. Zo klaar als een klontje, daar kun je niet naast kijken. Maar daarnaast bestaat er “soft power” – een veel subtielere kracht die vaak veel dieper gaat. Die werkt niet door dwang maar door aantrekkingskracht, niet door bevelen maar door bezieling. Kijk maar naar hoe de cultuur, waarden en manier van leven van een land mensen over de grenzen heen kan bekoren. Als mensen uit eigen beweging ideeën omarmen, als ze zich aangetrokken voelen tot bepaalde waarden, als ze uit zichzelf meegaan in plaats van gedwongen te worden – dat is soft power op zijn best.

Ik behoor – zoals velen onder jullie – tot de babyboom generatie, geboren tussen 1946 en 1960. In de euforie van de bevrijding na de Tweede Wereldoorlog werden vele gezinnen gesticht en vele, zeer vele kinderen geboren. Die omvangrijke geboortegolf heeft tot op vandaag grote maatschappelijke gevolgen gehad.

“Hoe welkom zijn de voeten van de vreugdebode die vrede meldt, van de vreugdebode met goed nieuws.” Woorden van de profeet Jesaja, zo’n 2500 jaar oud, maar ze hadden ook vandaag geschreven kunnen zijn. Want snakken ook wij in onze tijd daar niet naar, naar vrede, naar goed nieuws? ‘Goed nieuws’: het Griekse woord daarvoor is evangelie.