Henk werd geboren op 7 december 1941 in Utrecht. Zijn ouders waren Hendrikus Willebrordus Jongerius en Sophia Elisabeth van Don. Ze kregen vier zoons: Piet, Jan, Henk en Thoon. Henk kreeg de doopnamen van zijn vader mee, die kleermaker was. Hij speelde al jong met de gedachte om priester te worden, maar dan wel in een gemeenschap.

Hij kwam bij de dominicanen terecht als interne leerling op het St. Dominicuscollege in Neerbosch in de periode 1953 - 1959. Op 17 september 1959 trad hij in bij de dominicanen. Na zijn noviciaat legde hij op 18 september 1960 zijn tijdelijke geloften af. Voor drie jaar ging hij filosofie studeren in het klooster te Zwolle en na zijn plechtige professie op 18 september 1963 theologie in het Albertinumklooster in Nijmegen.

Op 11 juli 1966 werd hij priester gewijd.

't Dackhues

Op 24 augustus 1967 werd hij geassigneerd in het klooster in Huissen en zou daar nooit meer weg gaan. Toen begon hij ook aan zijn studie dogmatiek aan de theologische faculteit van de Nijmeegse universiteit. Zijn doctoraal behaalde hij op 22 mei 1970.

Naast zijn studie werkte hij in het vormingscentrum van het Huissense klooster dat toen ’t Dackhues heette, en werd hij aangesteld als cantor.

Liturgie

Op het St. Dominicuscollege had Henk ontdekt dat hij goed opstellen kon schrijven en toen hij na het Tweede Vaticaanse Concilie bezig ging om het getijdengebed in de volkstaal op papier te krijgen, ging zijn ‘dichtader’ open.

Henk heeft honderden liedteksten geschreven voor liturgisch gebruik. Zijn liedteksten vertellen geen verhaal, maar cirkelen om Bijbelteksten heen. Het parallelisme werd een kenmerkende stijlfiguur van hem. Al vroeg werd hij beïnvloed door de gedachte van Joshua Heschel dat wij weliswaar God zoeken, maar dat God vooral ons zoekt. Je hoort het letterlijk terug in zijn lied: Hoort hoe God met mensen omgaat…

Al doende en studerende ontwikkelde Henk zijn eigen visie op liturgie. Hij werd gevraagd om parttime te gaan werken voor het aartsbisdom Utrecht, als functionaris voor liturgie. Dat heeft hij gedaan van 1975 tot 1999. En hij zat in de redactie van diverse liturgische bladen als Servicemap voor Jongerenliturgie, Inzet en Vieren.

Hij bleef altijd werkzaam voor het vormingscentrum in Huissen, maar was ook vele jaren verbonden aan het Dominicaans Toerustingscentrum. Vele Bijbelse leerhuizen heeft hij gegeven en retraites geleid, zowel in Huissen als elders in Nederland. In het Centrum heeft hij vele meditatietrainingen gegeven. Door de jaren heen schreef hij naast liedteksten ook vele gebeden, artikelen en boeken.

In het klooster was hij altijd cantor en hij dirigeerde de cantorij 37 jaar lang. Liturgisch zingen was voor hem luisterend zingen. Het paste in zijn spiritualiteit dat geloof vooral gaat om ‘ontvangen’ en ‘overgave’.

Overgave

Zijn 75ste verjaardag werd samen met zijn gouden priesterjubileum op 10 december 2016 groots gevierd in Huissen. Daarbij werden zijn drie boeken met verzamelde werken gepresenteerd.

Vele jaren ging Henk op vakantie naar het Griekse eiland Samos. Na zijn laatste reis in 2022 kwam hij terug met klachten. Hij werd gediagnosticeerd met kanker. Langzaam ging zijn gezondheid achteruit, ondanks enkele oplevingen na een behandeltraject. Hij wist dat hij hieraan zou gaan overlijden en gaf zich daaraan over. Het zich overgeven kon hij ook aan de realiteit dat hij en Paul Minke de laatste medebroeders van Huissen zouden zijn. Henk en Paul zetten zich in samenwerking met het Centrum actief in om de kloosterlijke manier van vieren te kunnen voortzetten, ook als er geen dominicanen meer in Huissen zijn.

Terugkijkend op zijn leven kwam Henk tot de conclusie dat het leven voor hem goed was geweest.

Op 23 april is hij in alle rust thuis op zijn kamer overleden.

De Orde mag Henk zeer dankbaar zijn voor al wat hij als predikbroeder heeft gedaan en heeft betekend voor mensen en voor kerkelijk Nederland.

De eucharistie bij zijn uitvaart hebben we gevierd in de kapel van het Dominicanenklooster Huissen op 30 april 2024, waarna zijn lichaam is bijgezet in de grafkelder.

De dominicanen en de familie Jongerius zijn u dankbaar voor alle zorg en aandacht aan Henk gegeven, tijdens zijn leven, in de laatste fase van zijn leven en bij zijn afscheid.