Peter werd geboren op 26 februari 1928 in Schiedam. Als doopnamen kreeg hij Petrus Henrikus Joseph. Zijn ouders waren Gerardus Nicolaas Wols en Wilhelmina Paulina Wilhelm. Peter was de oudste zoon. Na hem volgden nog drie zoons en drie dochters.

Vanaf september 1940 volgde hij het middelbaar onderwijs aan het St. Dominicus College in Neerbosch. De jaren die volgden werden getekend door de Tweede Wereldoorlog en het overlijden van zijn moeder bij de geboorte van zijn jongste zus in 1943. In 1945 hertrouwde zijn vader en hij verwelkomde zijn nieuwe moeder met achting.

In de oorlogsjaren liep zijn studie vertraging op. Met sommige vakken had hij moeite, maar schrijven, zingen en orgelspelen gingen hem goed af. Medio 1948 kon hij zijn gymnasiumopleiding afsluiten en beginnen aan het noviciaat van de dominicanen te Huissen. Op 18 september 1949 legde hij zijn tijdelijke geloften af. Hij studeerde filosofie in Zwolle, legde zijn grote professie af op 18 september 1952 en studeerde theologie in het Albertinum te Nijmegen

Zijn diakenwijding was op 25 juli 1954 en zijn priesterwijding op 25 juli 1955. Daarna ging hij voor een jaar naar het klooster in Ryckholt. Hij werd daar pastoraal actief voor kinderen en bereidde zich voor op het biechtexamen. Na zijn biechtexamen in september 1956 kreeg hij zijn eerste benoeming als kapelaan in de dominicaanse parochie aan de Dennenstraat in Neerbosch. In 1958 kreeg hij zijn tweede benoeming voor de Jozefkerk te Alkmaar. In januari 1961 volgde daarnaast een benoeming tot reserve-aalmoezenier bij de Koninklijke Landmacht.

In 1963 volgde een voltijdse benoeming als legeraalmoezenier. Hij vervulde deze functie in de legerplaats Havelte en vervolgens in Darp bij Steenwijk en in kazernes in Assen, Zuidlaren en ’s-Hertogenbosch. Telkens vond hij woonruimte in de buurt van zijn werk. Toen hij ging werken voor het Militair Pastoraal Centrum, verhuisde hij in 1968 naar ’s-Hertogenbosch. Daar kreeg hij gastvrij onderdak bij Raymond en Finy Renique, een echtpaar dat hij in Alkmaar had leren kennen. Zij hadden twee kinderen: Mart en Margot.

Uiteindelijk klom Peter op tot de rang van luitenant-kolonel in 1975. In februari 1983 ging hij met functioneel leeftijdsontslag vanwege het bereiken van de leeftijd van 55 jaar. Hij bleef wonen bij de familie Renique en er ontstond ruimte om pastoraal actief te worden in ’s-Hertogenbosch en om retraites te geven. Van 1988 tot 2007 was hij ook kerkelijk assistent van het Seculier Instituut Maria Annunciatie te Vught. Begin jaren tachtig werd hij coördinator van de bijeenkomsten van de dominicanen in de Regio-Zuid. Meer dan tweehonderd bijeenkomsten heeft hij begeleid. Ook was hij 12 jaar chronicarius van de Nederlandse dominicaanse provincie.

In 2007 overleed Finy Renique en in 2010 Raymond. Peter bleef achter met een ernstige rugblessure. Hij ging toen in op het aanbod om te gaan wonen bij de dominicanessen te Voorschoten, waar ook medebroeders woonden. Door een geslaagde rugoperatie knapte Peter op. In Voorschoten werd hij een geliefd huisgenoot en maakte hij zich verdienstelijk als lid van de cliëntenraad.

Vanaf 1972 begon Peter samen met zijn Nederlandse medebroeder Pierre Wolfs en zijn Belgische medebroeder Leopold van Nueten met het verzamelen van dominicaanse postzegels. Hij droeg zorg voor de publicatie van ‘Dominicus en zijn volgelingen op postzegels, poststukken en in stempels’ in zes delen gedurende de jaren 1994-2002. In 2008 kwam de verzameling ook digitaal beschikbaar op het world wide web. Hij had hier veel werk in gestoken.

In Voorschoten verdiepte hij zich met toewijding in de levens van eerst dominicanes Judith Henriette Mendes da Costa en later St. Dominicus. Deze onderzoeken vonden zijn beslag in publicaties in 2015 en 2019 (zie de links).

Peter was een dankbare en innemende medebroeder, die verkondigde door zorg te hebben voor mensen en door verhalen te vertellen in woord en geschrift. Bijzonder dankbaar was hij voor de familie Renique en de zusters dominicanessen, die hem lange tijd een thuis verleenden. In de laatste jaren van zijn leven nam zijn vitaliteit sterk af, evenals zijn gezichtsvermogen en zijn gehoor. Hij verlangde dikwijls naar de dood, maar hij wist dat Jezus met hem mee zou gaan tot het eind van de weg.

In de vroege ochtend van vrijdag 14 januari 2022 is hij rustig ingeslapen. De eucharistie bij zijn uitvaart hebben we gevierd in de St. Dominicuskerk te Nijmegen op 21 januari, waarna het lichaam van Peter begraven is op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat.