Willy werd geboren op 10 oktober 1922 in Utrecht. Hij kreeg als doopnamen Wilhelmus Cornelis. Zijn vader heette Johannes Rams en was aannemer en zijn moeder heette Aleida Heuker of Hoek. Hij had een vier jaar oudere broer.

Na zijn schooltijd werkte Willy eerst in een boekhandel en later in zijn rokerswinkel in Amersfoort, maar hij wilde eigenlijk architect worden. In zijn toenmalige woonplaats Soest ontmoette hij kunstschilder Wim Wijnman en bij hem nam hij van 1939 tot 1942 teken- en schilderles, totdat hij ging onderduiken.

In 1946 meldde hij zich bij de Orde van de dominicanen om broeder-dominicaan te worden. Hij begon in de huishouding van het Albertinumklooster te Nijmegen, nadat hij daar op 23 september 1946 intrad. Zijn tijdelijke professie legde hij af op 29 maart 1948. Precies zes jaar later deed hij zijn plechtige professie. Eind 1955 verhuisde hij naar Huissen en najaar 1956 naar het dominicanenklooster te Rijckholt. Drie jaar later vertrok hij naar Curaçao om te werken in de huishoudelijke dienst van het Pius-seminarie.

In de voorafgaande jaren schilderde hij een beetje, maar op Curaçao had hij tijd en inspiratie om in de middaguren te gaan schilderen en ‘barste de creatieve bom’, zoals hij dat zelf formuleerde. In het ziekenhuis van het eiland had hij zijn eerste tentoonstelling. In 1965 werd het Pius-seminarie gesloten en werd Willy overgeplaatst naar het klooster van Santa Sabina te Rome. Daar voelde hij zich niet echt thuis, dit in tegenstelling tot zijn standplaats Curaçao.

Najaar 1968 werd hij geassigneerd in Huissen en eind 1970 wederom in Rijckholt. In het persoonsdossier van Willy stonden in de beginjaren bezigheden vermeld als kamerheer, portier of koster. Vanaf 1968 stond daar alleen nog vermeld: beeldend kunstenaar.

Begin 1978 werd hij geassigneerd in het Albertinum, waar hij een eigen atelierruimte kreeg. In 1979 werd hij geaccepteerd als lid van de Gemeenschap van Gelderse Beeldende Kunstenaars en werd hij lid van het Algemeen Kristelijk Kunstenaars Verbond. Nog meer erkenning kreeg hij door een grote overzichtstentoonstelling in 1995, waarbij een boek over zijn werken door de dominicanen werd uitgegeven.

Hoewel Willy in verschillende fases van zijn leven lessen volgde bij kunstenaars, beschouwde hij zichzelf vooral als autodidact. Hij ontwikkelde zichzelf als een veelzijdig beeldend kunstenaar. Pentekeningen, aquarellen, olieverfschilderijen, beelden van klei of van vele andere materialen, alles leek bij hem mogelijk te zijn. De natuur rond het klooster waar hij woonde, het christelijk geloof of stadsgezichten vormden geregeld het uitgangspunt van zijn werk. Vaak was zijn werk abstract of figuratief. Zelf zei hij: ‘Ik teken en schilder niet na wat mijn ogen zien, maar met mijn hart geef ik het wezen der dingen weer.’

Na opheffing van het Albertinum in 1995 verhuisde hij met enkele andere medebroeders naar een herenhuis aan de Kronenburgersingel. In de kelder kreeg hij zijn atelierruimte. Toen deze communiteit in 2014 werd opgeheven, verhuisde hij naar het Mariaconvent in Berg en Dal. Na een val in huis brak hij zijn heup, wat resulteerde in een verhuizing naar het Berchmanianum. Toen hij daar eenmaal woonde was hij er zeer tevreden.

Later verhuisde hij mee naar de nieuwbouw ‘Aqua Viva’, waar hij bleef tekenen. Ondertussen traden met een zekere regelmaat medische complicaties op, maar telkens kwam hij er weer bovenop, totdat hij op woensdagmiddag 18 november 2020 in alle rust zijn laatste adem uitblies.

Willy was een markante en sympathieke medebroeder. Hij was een vrolijke man, die geregeld hardop in zichzelf sprak of half neuriënd of zingend door de gang liep. Hij was onafscheidelijk van zijn pijp. Hij was trouw aan zijn medebroeders en vrienden en dankbaar voor de kansen die hij gekregen had.

De eucharistie bij zijn uitvaart hebben we gevierd in de St. Dominicuskerk te Nijmegen op 24 november, waarna het lichaam van Willy begraven is op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat.

Lees hier de overweging van Jacques van der Lee o.p. tijdens de uitvaart.