Giuseppe Girotti werd geboren in Alba, Noord-Italië, op 19 juli 1905. Op zijn dertiende ging hij naar het kleinseminarie van de dominicanen. In 1923 deed hij professie en in 1930 werd hij priester gewijd. Hij was een briljant student en een levendig mens.

Girotti studeerde bijbelwetenschappen aan het Angelicum in Rome en de Ècole Biblique in Jeruzalem, bij de befaamde dominicaan Marie-Joseph Lagrange. Daarna doceerde hij in Turijn aan het dominicaanse seminarie en combineerde dat met pastoraal werk onder armen en in een tehuis voor bejaarden.

In september 1943 namen de nazi’s het bestuur van Noord-Italië over en begon ook hun jodenvervolging. Girotti begon een netwerk om joden te helpen aan onderduikadressen en valse papieren. Hij had affiniteit met de joden door zijn Bijbelstudie en zijn jaren in Jeruzalem. Hij noemde de joden ‘dragers van Gods Woord’ en ‘oudere broeders’, in die tijd uitzonderlijke benamingen.

Op 29 augustus 1944 werd Giuseppe Girotti gearresteerd. Hij was verraden door een man die zich voordeed als iemand die in nood was. Protesten van zijn prior hadden geen zin. Na een periode in de gevangenissen van Turijn en Milaan en enkele doorvoerkampen werd hij op 5 oktober naar Dachau getransporteerd.

Volgens Angelo Dalmasso, een priester-gevangene die het kamp overleefde, viel Girotti op door zijn vrijgevigheid en zijn openheid naar medegevangenen. Girotti werd ziek door de slechte leefomstandigheden in het kamp en werd naar de ziekenboeg gebracht. Daar stierf hij op 1 april 1945, waarschijnlijk door een dodelijke injectie met dieselolie, zoals vaker met zieken gebeurde. Zijn medegevangenen schreven op zijn brits: ‘Hier sliep Sint Guiseppe Girotti’.

In 2014 is hij zalig verklaard. Giuseppe Girotti is door de staat Israël in 1995 onderscheiden als Rechtvaardige onder de naties en zijn naam staat bij een boom bij het holocaustmuseum Yad Vashem in Jeruzalem.