De kerk van Korinthe

Handelingen van de Apostelen 18, 1-11

De kerk van Korinthe

1Hierna vertrok Paulus uit Athene en kwam in Korinte. 2Daar trof hij een Jood aan, een zekere Áquila, die in Pontus geboren was en met zijn vrouw Priscilla uit Italië was gekomen. Claudius had namelijk verordend, dat alle Joden Rome moesten verlaten. Paulus bezocht hen aan huis, 3en omdat zij hetzelfde vak uitoefenden - zij waren van beroep tentenmakers - bleef hij bij hen wonen en was er werkzaam. 4Iedere sabbat disputeerde hij in de synagoge en trachtte Joden en Grieken te overtuigen.

5Toen Silas en Timóteüs uit Macedonië waren aangekomen, wijdde Paulus zich voortaan geheel aan de prediking en legde voor de Joden getuigenis af, dat Jezus de Messias was. 6Maar toen dezen zich smalend bleven verzetten, schudde hij het stof van zijn kleren en voegde hun toe: “Uw bloed kome neer op uw eigen hoofd. Ik ga vrijuit en wend mij van nu af aan tot de heidenen.” 7Hij trok daar weg en ging naar het huis van een zekere Titius Justus, een godvrezende, die naast de synagoge woonde. 8Crispus, de overste van de synagoge, nam met heel zijn huis het geloof in de Heer aan, en ook vele Korintiërs die naar hem luisterden, geloofden en lieten zich dopen.

9Eens sprak de Heer in een nachtelijk visioen tot Paulus: “Wees niet bevreesd, maar spreek, en zwijg niet. 10Ik ben met u en niemand zal u aanraken om u kwaad te doen, want in deze stad behoren veel mensen Mij toe.” 11Anderhalf jaar bleef hij daar wonen, terwijl hij bij hen het woord Gods onderwees.

Blijf spreken, zwijg niet…

We weten dat Paulus tentenmaker was. Het mag ons dus niet verbazen dat hij in Korinthe anderhalf jaar woont en werkt bij zijn vakcollega lederbewerker Aquila en diens vrouw Priscilla, joodse vluchtelingen.

Je zou er zo overheen lezen, maar dit is toch heel bijzonder? Een lederbewerker raakt per definitie de kadavers van dieren aan en voor de joodse wet is dit een onrein beroep!

Lucas is een uitmuntend redacteur. Dit detail staat er niet zomaar. Het is m.i. één van de vele elementen in zijn verhaal die een diepgaande verandering evoceert. In de vele vanzelfsprekendheden, geboden en verboden van de joodse samenleving, schetst Lucas nieuwe lijnen, nieuwe hoofd- en bijzaken. De Jood Jezus navolgen heeft niets met afkomst of besneden-zijn te maken, niets met uiterlijke reinheid… maar alles met de grote liefde en gerechtigheid die Hij voorleefde.

De overgang naar een nieuwe tijd loopt in Korinthe niet van een leien dakje: de één wordt erdoor aangesproken, de ander verzet zich. Het visioen komt voor Paulus niks te vroeg: “Wees niet bang, blijf spreken en zwijg niet. Ik ben bij je.”

Élke verandering heeft met tegenstand te maken. Dat weet Lucas, dat wist Machiavelli en weet ook de Gentse imam Kahlid Benhaddou. In zijn laatste boek baseert hij zich op een uitspraak van de Italiaan Gramsci: “De oude wereld sterft, de nieuwe is nog niet geboren: nu is de tijd van monsters”.

Eén van de vijf hedendaagse monsters die Kahlid beschrijft is de atomisering, het losgeraakt zijn van verbindende structuren. Ik bespaar u de bespreking en zijn aanpak van de monsters, maar in de rol die hij toebedeelt aan gemeenschapsvorming rond samen gedragen waarden en verantwoordelijkheid herken ik de keuze van Paulus die zich tot de heidenen wendt om de verandering te laten doorbreken.

We weten ook in onze samenleving een moedige onderstroom aanwezig die inzet op verbinding en herijking: innovatieve ondernemers die inzetten op circulaire economie, buurten waar een online platform niet gebruikt wordt om te schelden maar om elkaar te helpen, jongeren die zich engageren voor een warm onthaal voor vluchtelingen, kerken en moskeeën die verbroederen op iftarmaaltijden... Niet meer dan 25% is nodig opdat die onderstroom ook bovenstroom wordt. Zo beluister ik Paulus’ visioen vandaag als een uitnodiging om toe te treden tot die onderstroom: “Wees niet bang, blijf spreken en zwijg niet. Ik ben bij je"