Keuze van diakens

Handelingen van de Apostelen 6, 1-15

1In die tijd, toen het aantal leerlingen steeds toenam, begonnen de Hellenisten tegen de Hebreeën te morren, omdat bij de dagelijkse ondersteuning hun weduwen achtergesteld werden. 2De twaalf riepen nu de leerlingen in vergadering bijeen en zeiden: “Het past niet dat wij het woord Gods verwaarlozen door de zorg voor de ondersteuning. 3Ziet dus uit, broeders, naar zeven mannen uit uw midden, van goede faam, vol van geest en wijsheid. Hen zullen wij dan met dit ambt bekleden, 4terwijl wij onszelf blijven wijden aan het gebed en de bediening van het woord.” 5Dit voorstel vond instemming bij de gehele vergadering en zij kozen Stefanus, een man vol geloof en heilige geest, Filippus, Próchorus, Nikánor, Timon, Parmenas en Nikolaüs, een proseliet uit Antiochië. 6Dezen werden aan de apostelen voorgedragen, die na gebed hun de handen oplegden.

7Het woord Gods breidde zich uit en het aantal leerlingen in Jeruzalem vermeerderde sterk; ook een groot aantal priesters gaf zich gewonnen aan het geloof. 8Stefanus nu, vol genade en kracht, deed grote wondertekenen onder het volk. 9Sommige leden echter van de zogenaamde synagoge der Vrijgelatenen, Cyreneeërs en Alexandrijnen en sommige mensen uit Cilicië en Asia begonnen met Stefanus te redetwisten, 10maar zij konden niet op tegen de wijsheid en de geest waarmee hij sprak. 11Toen stookten zij heimelijk mannen op om te verklaren: “Wij hebben hem lastertaal horen spreken tegen Mozes en tegen God.” 12Tegelijkertijd ruiden zij zowel het volk als de oudsten en schriftgeleerden op. Onverhoeds maakten zij zich van hem meester en brachten hem voor het Sanhedrin, 13waar men valse getuigen liet optreden die beweerden: “Die man houdt niet op te spreken tegen de heilige plaats en tegen de Wet. 14Want wij hebben hem horen zeggen, dat die Nazoreeër Jezus deze plaats zal afbreken en de voorschriften veranderen, die Mozes ons heeft overgeleverd.”

15Alle leden van het Sanhedrin vestigden hun blik op hem en zagen dat zijn gelaat leek op dat van een engel.

Keuze van diakens

Als de gemeenschap van christenen groeit, blijkt het moeilijk om goed te zorgen voor iedereen. Er komen mensen in het gedrang. Ze worden achtergesteld. Er worden wijze mensen gekozen die de taak krijgen op te komen voor de ‘ongeziene’.

De tekst doet mij denken aan Dani. Enige weken geleden was ik op bezoek bij Janka Tanya, een kleine boerderij in Hongarije (een project van ‘oude’ vrienden uit Zwolle) waar mensen met een verstandelijke beperking én autisme, een werkplek hebben. Dani werkt daar, hij is één van de collega’s. En ik hielp hem op vrijdagmorgen met het stukslaan van de walnoten met een hamer. Dani spreekt niet, maar toch was het fijn om samen aan het werk te zijn. Walnoot voor walnoot. In een kuiltje, een ingenieuze kraker gemaakt door iemand uit Rijssen, en een hamer. Achter ons werd een bankje geverfd, het onderhoud van de banken van het plaatselijk hotel. Na de koffie hielp ik Sara, die heel precies en schoon kon werken en de walnoten verder pelde met behulp van een scherp mes. Het was gezellig, er was veel structuur en de dag was afwisselend. Én ook de walnoten worden geleverd aan het hotel voor het maken van walnotenkoek voor de gasten van het hotel in het dorp.

Het lijkt zoiets kleins en simpels, maar dat is het niet. Dani en Sara waren tot voor kort thuis of in een Staatsinstelling. Een plek waar aandacht is voor het gebouw, maar niet voor het moeilijke gedrag van Dani en Sara.

We hebben mensen nodig die oog hebben voor de ongeziene mens. Kati en Janneke die dit project 10 jaar geleden startten, hadden dat. Zij hadden ervaren hoe mensen in Hongarije weggestopt werden en niet werden begrepen. En hoe onmenselijk dat is.

De eerste christengemeenschappen hadden de taak, om voor de hele gemeenschap te zorgen en de ongezienen, de armen niet te vergeten. Enkelen gingen daarin voor en vuurden anderen aan om de opdracht die we hebben gekregen niet te vergeten. Kati en Janneke doen dat nu door de uitgifte van een jubileumboek om deze methode van werken in Hongarije onder de aandacht te brengen. Als dat geen ‘aanvuren’ is?

Dat het niet ongevaarlijk is, lezen we in Handelingen, waar Stefanus in de gevangenis beland. Ook voor Kati en Janneke zijn er uitdagingen in het huidige Hongarije. Maar voorlopig is er voor mensen met moeilijk gedrag in Hongarije hóóp op een waardige manier van leven.