De veld-wachter als doorkijkje
Vroeg in het voorjaar hebben we zaadjes geplant in kleine potjes op de vensterbank. Onooglijke verfrommelde kruimeltjes, een speldenprik groot… Maar twee weken later al trotseren dunne groene sprietjes de zwaarte van de potgrond. Nog eens twee weken en de sprietjes ontvouwen unieke piepkleine blaadjes. Een halve meter vensterbank, maar wat een gulheid, wat een groeikracht en wonderlijke overvloed!
Op eigen kracht brengt onze aarde vrucht voort, levenloos lijkend zaad transformeert tot voedsel, dood wordt leven in overvloed. Niemand kent daarvan het geheim, niemand doorgrondt de winterslaap of de metamorfoses die zich in het dodenrijk van de aarde afspelen terwijl de boer -en de boerin-slapen.
Op zijn 40ste ging de Duitse kunstenaar Sieger Köder theologie studeren en werd priester. Met zijn kleurrijke kunstwerken laat hij talloze bijbelse verhalen spreken. Verrassend genoeg zitten daar ook enkele vogelverschrikkers bij. Die waren Sieger opgevallen tijdens een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Zo’n vogelverschrikker beschérmt de kwetsbare transitie die zich in de donkere aarde voltrekt. Ondanks hun schamele kledij houden deze veld-wachters stand dankzij een onderstaand kruis. Zonder dat kruis zou slechts een leeg en krachteloos omhulsel resten. Op de hoed van zijn vogelverschrikkers prijkt altijd een rode roos, symbool voor de liefdeskracht in al haar sterkte en kwetsbaarheid. Sieger laat in deze veld-wachters iets oplichten van de onlosmakelijke band tussen Jezus’ lijden, dood en verrijzenis.