Zoekicoon
Article header background
Terug naar overzicht

Philippe Cochinaux

image

De overspelige vrouw

Johannes 8, 1-11

Spiegel van hun eigen woede

Een menigte is opgewonden en vol geweld. Om hen te kalmeren buigt Jezus zich voorover en begint met zijn vinger op de grond te schrijven. Het is niet omdat hij iets wil schrijven dat Jezus bukt. Nee, ik denk dat het was omdat hij bukte dat hij in het stof begon te schrijven. Hij bukte eenvoudigweg om de blik van deze menigte met haar bloeddoorlopen ogen te ontwijken. Als Jezus hen had aangekeken, zouden ze alleen hun eigen ogen vol haat gezien hebben; ze zouden zijn blik niet meer hebben gezien zoals die werkelijk was. Ze zouden de blik van Christus hebben veranderd in een spiegel van hun eigen woede. Het zou hun provocatie zijn, hun uitdaging, die ze in Jezus' blik zouden lezen, hoe vredig die eigenlijk ook zou zijn.Ze zouden zich op hun beurt geprovoceerd voelen.



“Als Jezus hen had aangekeken, zouden ze alleen hun eigen ogen vol haat gezien hebben; ze zouden zijn blik niet meer hebben gezien zoals die werkelijk was.”

Provocatie

De confrontatie kon niet langer uit de weg worden gegaan en zou waarschijnlijk leiden tot wat Jezus koste wat kost probeerde te vermijden: de steniging van de vrouw. Dus vermijdt Jezus zelfs de kleinste provocatie. Zo kan hij tegen hen zeggen: "Laat hij die zonder zonde is de eerste steen werpen". Laten we terugkomen op die eerste steen. Die is beslissend omdat hij het moeilijkst te werpen is. In feite is de eerste steen de enige zonder model. Door de aandacht te vestigen op deze beroemde eerste steen, maakt Jezus er een echt obstakel van voor de steniging. Hoe meer degenen die overwegen de eerste steen te werpen zich realiseren welke verantwoordelijkheid ze daarmee op zich nemen, hoe groter de kans dat de eerste steen uit hun handen valt. Dit verantwoordelijkheidsgevoel voorkomt dat mensen escaleren in een vicieuze cirkel van geweld. Laten we in deze paastijd, als geweld ons overvalt, bukken en ons bewust worden van de impact van een eerste steen. Hij zal uit onze handen vallen en we zullen weer vrede vinden.