De voetwassing

Gebod van de Liefde

“De Eucharistie is het geschenk van de zelfgave van Jezus Christus, waardoor Hij ons Gods oneindige liefde voor iedere mens openbaart. […] Liefde die ertoe aanzet “het eigen leven te geven voor zijn vrienden” (vgl. Joh. 15,13).”

Het gekke is, dat Johannes niet verteld van de instelling van de Eucharistie. Hij veronderstelde die kennis uit de andere Evangeliën of uit de praktijk van de Eucharistieviering.

In plaats daarvan vertelt Johannes van de voetwassing, die een teken is van nederigheid, maar ook van zorg en liefde. In dit gebaar wordt het duidelijk dat liefde zelfgave betekent, dat ze relationeel is. Daar is duidelijk een parallel met de Eucharistie, waarin Christus zichzelf geeft.

Elders zegt Jezus: “Wil iemand mij dienen, hij volge Mij en daar waar ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn” (Joh. 12,26). Christus dienen betekent Hem te volgen en na te volgen. Ook in zijn nederigheid en zijn zelfgave.

Het bijzondere van de Eucharistie is dat het een blijvende gave is. Eens en vooral heeft Christus zich gegeven. Zijn ene zelfgave is iedere keer present als wij Eucharistie vieren. Het laat zien dat zijn liefde grenzeloos is. Evenzo zijn wij geroepen om de meest uitgestoten personen van onze maatschappij, ja zelfs onze vijanden lief te hebben zonder voorwaarden.

Tot slot, wie Eucharistische Aanbidding kent, staat misschien verwonderd over hoe Christus zichzelf laat uitstellen, over hoe Hij zichzelf opent voor ons, als Hij op het altaar present is, over hoe transparant en puur Hij daar is. Wij kunnen datzelfde doen in antwoord op Hem. Wij kunnen ons zo erg voor Hem openstellen dat zijn stralen ons geheel doordringen totdat ons hart zich steeds meer vormt naar het zijne. Want zijn liefde transformeert, ze maakt ons tot dienaren van God en van elkaar.