Doden zullen Gods stem horen

Een eigen geluid

De stem is zeer persoonlijk. Ze heeft een eigen geluid. Op de radio herkennen we meteen de stem van onze favoriete zanger of zangeres. Hoe goed de muziek zelf ook is, het maakt uit wie zingt. De ene sopraan is de andere niet. Ook de intonatie maakt uit: klinkt er een liefelijke stem, een bulderende lach, een angstkreet of een hard dreigement.

Als Jezus zegt dat de doden op een dag Gods stem zullen horen, kan dat verschillende dingen betekenen. Het Gods Woord is scheppend. Denk maar aan Genesis: God sprak er zij licht en er was licht. Gods Woord kan ook dreigend zijn. Job spreekt over de donder van Gods stem die langs de hemel rolt (Job 37, 2). Ze kan openbarend zijn, bijvoorbeeld bij de doop van Jezus in de Jordaan en bij zijn gedaanteverandering, als God zegt: Zie hier mijn Zoon, mijn welbeminde (Mc 1, 11; 9, 7). Tot slot, spreekt God in het Hooglied ook als bruidegom tot zijn bruid: “Kom bij mij.” Hij nodigt ons uit naar zijn mirreberg, naar zijn wierookheuvel.

Een dag zullen wijzelf ook sterven. En dan zal Gods stem een keer klinken. Met welke toon zal hij tot ons spreken? Klinkt de donder of klinkt zijn lonkende stem die zegt “Kom bij mij”? Als we willen horen dat God tot ons zegt “Zie hier mijn zonen en dochters, mijn welbeminden”, dan zullen we moeten zorgen dat we lijken op Gods Zoon, zijn welbeminde. Anders gezegd, God nodigt ons uit om Christus na te volgen, om te leven naar zijn geboden, om lief te hebben zoals Hij zelf liefheeft.

Leven naar Gods geboden en op zijn uitnodiging ingaan, dat is ten diepste de betekenis van luisteren naar Gods stem. En, zoals Christus zegt: wie Zijn stem zal horen, zal leven.