Het lege graf

Het mysterie van het lege graf overstijgt alles wat we ons kunnen voorstellen. Woorden zijn altijd te beperkt om de onbeschrijflijke aard van Pasen uit te drukken. Om te proberen hun geloof in de verrijzenis onder woorden te brengen, gebruikten de eerste christenen een veelheid aan verschillende uitdrukkingen: glorie, opwekking, verheffing, ontwaken... . Hebben we in feite niet al mensen zien opstaan, ontwaken tot leven, terwijl alles verloren leek? Ze zijn niet meer waar we ze neergezet hebben. Betekent durven praten over de opstanding niet allereerst geloven in onze eigen opstanding, en die misschien elke dag om ons heen zien? Hoe, vraag je je misschien af?

Laten we duidelijk zijn: het gaat er niet om dat we terugkrijgen wat verloren is gegaan. De vreugde van Pasen is meer dan een gelukkig verleden dat weer opduikt in ons leven, of een terugkeer naar het leven van oude dingen zoals in deze vintage cultuur, die een tweede leven geeft aan dingen uit het verleden... . Wanneer we het hebben over de opstanding van Jezus, gebruiken de evangeliën nooit de term "tweede leven". Integendeel, de opstanding is de overschrijding van de dood, met andere woorden, de komst van iets radicaal nieuws en onverwachts! De opstanding beleven is vruchtbaar rouwen.

Om dit te ervaren moeten we eerst kijken naar wat ons gevangen houdt, onze graven en onze angsten. In het Grieks is dat hetzelfde woord! En paradoxaal genoeg, daarin plaatsen van verkondiging en belofte te zien...

Pasen, de grote doorgang, nodigt ons uit om het verstrijken van de tijd niet als een bedreiging te zien, maar als de weg, die Gods eeuwigheid neemt, om ons te bereiken.

Wederopstanding is geen onsterfelijkheid. Integendeel, het is de mislukking die we hebben overwonnen, het leven getransfigureerd in ons sterfelijk bestaan. Om zo'n transformatie te ervaren, moeten we naar onze eigen plaatsen van kwetsbaarheid durven gaan. Gebrek ervaren en naar het graf gaan om te zien dat het leeg is. En tegelijkertijd, net als de geliefde leerling, geloven dat dit graf een toekomst opent. Dat het de wieg van een nieuwe wereld kan worden. "Hij zag en hij geloofde!

Is het niet meer dan een knipoog, om te zien dat het vrouwen zijn die in de evangeliën als eersten, hoe onvolmaakt ook, de aankondiging van Pasen dragen? Is het niet juist omdat zij leven dragen en leven in de wereld brengen? Is het niet zo dat wij, net als zij, een zachte innerlijke transformatie verwelkomen, die leidt tot de geboorte van een kind? Dan zal onze rouw vruchtbaar zijn. En de opstanding zal dagelijks ervaren worden, in onze moederlijke gebaren.

In het leven zijn er mensen die denken dat ze het weten en die denken dat ze het bewijs en de waarheid in pacht hebben. Maar er zijn er ook die weten hoe ze moeten geloven, zoals de geliefde discipel... Zij voor wie, het graf, het bewijs van afwezigheid geen bewijs van afwezigheid is... . Zij die het lege graf niet zien als het einde, maar als een plaats van aankondiging van een nieuw begin.