Wij hebben de Messias gevonden

Verhalen hebben iets magisch, vooral voor kinderen. En wee je gebeente als je tijdens het voorlezen iets toevoegt; dan klinkt al snel het protest: zo gaat het verhaal niet. Verhalen vormen de kern van ons mens-zijn. Zelfs als volwassenen blijven we verhalen vertellen, soms met wat extra glans, omdat de werkelijkheid zo gewoontjes was.

Dit is van alle tijden. In het zojuist gehoorde evangelie hoorden we hoe de eerste leerlingen een verhaal creëerden over hun eerste ontmoeting met Jezus. "We hebben de Messias gevonden," zegt Andreas tegen zijn broer Simon. Maar is dat wel echt wat er gebeurde?

Laten we even teruggaan. Andreas en de andere leerling staan naast Johannes wanneer Jezus wordt aangewezen. Ze blijven letterlijk staan terwijl Jezus voorbijtrekt. Pas daarna komen ze in beweging en volgen Jezus. Vervolgens is het Jezus die zich omdraait, de leerlingen aanspreekt en hen uitnodigt om met Hem mee te gaan. Het lijkt erop dat niet de leerlingen Jezus vinden, maar dat Andreas en de andere leerling door Jezus worden gevonden.

Andreas en de andere leerling noemen Jezus "Messias", de Gezalfde. In die tijd waren er hoge verwachtingen van een door God gezonden verlosser, een Messias, die het volk zou bevrijden van de Romeinse bezetting van het heilige land. Geen wonder dat Simon met zijn broer meegaat om deze Messias te zien.

Maar dan gebeurt er iets onverwachts. Simon krijgt geen kans om te vragen of het verhaal van zijn broer waar is. Jezus neemt het woord en beschrijft het heden, verleden en de toekomst van Simon. "Johannes is je vader. Iedereen kent je als Simon. Maar nu ontmoet je de Messias, en daarmee verandert je toekomst. Jij wordt Kefas, de rots waarop de kerk gebouwd zal worden."

Wat dit allemaal betekent, zal Simon nog niet hebben begrepen. Net zoals Andreas en de andere leerling niet direct snapten wat het betekende om de Messias te ontmoeten. Het verhaal van hun leven met Jezus moest nog verteld worden.

Terug naar onze tijd. Wat wij hieruit kunnen leren, is dat er achter onze dagelijkse verhalen altijd een groter verhaal schuilt: het verhaal van God met de mensheid. Wij mensen zijn in essentie de manier waarop God zijn liefdesverhaal voor ons vertelt.

Net als Petrus, hebben jij en ik een plek in dat verhaal. Iedereen is nodig om dit Goddelijke verhaal ook in onze tijd te vertellen: een verhaal van hoop in onzekere tijden, een verhaal van moed bij tegenslag, een verhaal van liefde die alles opgeeft zodat wij ons geluk weer bij God kunnen vinden.

Ik hoop dat je mag ontdekken hoe jouw eigen verhaal past in het grote verhaal van God met mensen en met onze wereld.