De beschrijving van de kerk die Rik Torfs zal geven, zal niet altijd mooi zijn. Vaak wel. Maar de kerk is ook een plaats van verrotting, een angstige hoedster van de absolute waarheid en een zedenmeesteres die het zelf met de moraal niet altijd even nauw neemt. Dat weerhoudt Rik Torfs er niet van van haar te houden. Hij kiest acht invalshoeken om naar de kerk te kijken die proberen iets van haar te tonen zonder haar helemaal te willen vatten. De kerk blijft ongrijpbaar. Niemand kent haar. Ook de paus niet.
In deze voor de kerk turbulente tijden zowel in Vlaanderen als in de wereldkerk geeft Rik Torfs een wijze van denken over en kijken naar onze Mater et Magistra (Moeder en Lerares) die wel haar aardse gebreken en tekortkomingen erkent, maar haar ook op weg ziet naar haar vervulling als mystiek lichaam van Jezus. Die weg is lang en kronkelig, maar het is een teleologisch project met de blik gericht op de eeuwigheid.
Gedurende de volgende jaren staat de kerk heel wat te wachten en sommigen spreken over het gevaar van schisma, zo diep percipiëren ze de onenigheden. Voor wonderen kan je bidden, maar voor concrete resultaten moet je handelen, zo Thomas van Aquino. Voor de eenheid van de kerk moet er, naast gebeden dan ook vooral gehandeld en geluisterd worden. En de juiste woorden vinden die kerkkritiek én kerkliefde kunnen uitdrukken. Rik Torfs helpt ons daarbij.