Terwijl we de laatste voorbereidingen treffen voor Kerstmis en in Marokko de Africa Cup begint, was ik van 9 tot 16 december in Afrika om een andere reden.

Zoals de kerk Wereldjongerendagen kent, moedigt ze ook aan om jongeren samen te brengen in de lokale kerk. In Oeganda wordt sinds 1994 een Nationale Katholieke Jongerenconferentie gehouden: ieder jaar in een ander bisdom (er zijn 19 bisdommen en vier kerkprovincies). Dit jaar was het aartsbisdom Gulu gastheer.

Dagenlange reis

Tussen de 20.000 en 30.000 jongeren waren uit heel Oeganda naar Gulu gekomen. Sommigen hebben dagenlang moeten reizen om in dit gebied te komen, waar tot 2008 nog een heftige burgeroorlog met kindsoldaten woedde en waar nu nog sprake is van grote armoede. Er waren zelfs jongeren uit Zuid-Soedan gekomen.

Een week lang werd er met elkaar gebeden, gedeeld en vriendschap gemaakt. In het programma mocht ik ook spreken tot de jongeren over St. Carlo Acutis, hoop, ieders talenten, vriendschap met Christus, samen de weg gaan van heiligheid.

'Te midden van moeilijke situaties was er even vreugde'

In een gesprek met Mgr. Raphael P'Mony Wokorach, aartsbisschop van Gulu, wisselden we uit over de ervaringen in de kerk. Hij deelde zijn wijsheid en ook zijn zorgen. Hij sprak onder meer over de behoefte aan liturgisten en aan theologisch antropologen in zijn bisdom.

In de laatste dagen van mijn verblijf in Oeganda zijn we naar een culturele avond geweest waar dans en zang uit heel Oeganda, van verschillende stammen, werd opgevoerd. En we hebben de Mis gevierd in Namugongo, de plaats waar eind 19de eeuw katholieke en anglicanen de marteldood zijn gestorven.

Deze dagen hebben een indruk op me achtergelaten. Te midden van moeilijke situaties was er even vreugde, te midden van conflicten tussen stammen was er verbondenheid in Christus, te midden van zorgen over jongeren was er hoop.

Gulu, afoyo matek! (Bisdom Gulu, ontzettend bedankt!)