7de Zondag door het jaar

Men zal dus moeten erkennen dat we een geheel aan gemeenschappelijke waarden delen met onze mensenbroeders en –zusters. Maar dan hebben we ook het recht om, naar aanleiding van het evangelie van vandaag, ons af te vragen wat deze menselijke waarden ook tot christelijke waarden maakt. De Franse theologe en dominicanes Véronique Magron geeft ons de volgende, mooie omschrijving: “de christelijke waarde is een menselijke waarde in overvloed”. Of, in andere woorden: de christelijke waarde is een waarde die buiten haar eigen oever treedt. De eigenheid van de christelijke waarde is aldus de intensiteit die we haar meegeven. Ze schijnt de smaak te pakken te hebben van het excessieve. En is het niet dat wat Christus zijn leerlingen meegeeft? “Als iemand u op de rechterwang slaat, keer hem dan ook de andere toe. Als iemand u voor het gerecht wil dagen en uw onderkleed afnemen, laat hem dan ook het bovenkleed. Als iemand u vordert één mijl met hem te gaan, ga er twee met hem.” Zo uitgedrukt delen wij een geheel aan waarden met al onze broeders en zusters van goede wil, maar wanneer wij deze waarden beleven tot het einde toe, in hun overvloed, dan geven ze ons een voorsmaakje van het goddelijke. Dit betekent niet dat we naïef moeten worden ten opzichte van het leven, verre van. Deze waarden beleven vraagt van ons geduld en generositeit in overvloed. Ik verklaar me nader. Laat ons het voorbeeld nemen van iemand “de andere wang aan te bieden”. Toen ik professor christelijke moraal was aan de faculteit psychologie in Louvain-la-Neuve, zei een studente me tijdens haar examen: “in dit voorbeeld vermeldt Jezus geen tijd. Deze notie is echter fundamenteel. De leerling van Christus moet geduldig zijn. Hij werd geslagen op zijn rechterwang. Hij heeft een beledigende, minachtende slag moeten incasseren, met de rug van de hand. Nu moet hij de nodige tijd nemen om op dit geweld niet meteen te reageren met geweld, maar om een relatie tot stand te brengen, om deze daad te begrijpen, misschien zelfs om deze te vergeven. Zo zal op het moment dat hij zijn andere wang aanbiedt, diegene die zijn andere wang had geslagen deze misschien niet meer opnieuw slaan, maar hem integendeel teder de hand opleggen, want hijzelf zal zich bewust zijn geworden van de reikwijdte van zijn daad en wensen een relatie van harmonie en wederzijds respect te herstellen. Geduld is dus de eerste vereiste eigenschap om de christelijke waarden te beleven. Hierna volgt de generositeit, want het leven in Christus is een leven in liefde. En zoals we weten, kan liefde ons vleugels geven. Bij regel is er in echte liefde geen verdeeldheid aan te brengen. U bent uw eerste kind niet minder graag gaan zien op het moment dat het tweede geboren werd. Vanuit z’n eigen wezen zelf, heeft de liefde de neiging en de roeping zich te vermeerderen. Hoe meer we ervan geven, hoe meer we in ons bronnen ontdekken die ons toelaten er nog meer van te geven. De waarden die zich wortelen in liefde en er in gestalte krijgen vermenigvuldigen zich op natuurlijke wijze. Geduld en generositeit zijn de benodigde eigenschappen van elke christelijke waarde, die geleefd wordt in de wil om steeds overvloediger te zijn, naar het beeld van Gods liefde voor elkeen van ons.