Verkondig het evangelie!
Het evangelie verkondigen! Dat is sinds het begin de missie van dominicanen! Sint Dominicus wist hoe hij zich intelligent en stoutmoedig moest opstellen temidden van de veranderingen die de Kerk en de samenleving in de 13e eeuw veranderden.
Na de secularisatie van Europa kwam de tijd van zijn ontkerstening. Een massaal verschijnsel dat blijkbaar onverbiddelijk leidt tot een groeiende onverschilligheid bij de mensen. Dat wordt vertaald in een aanzienlijke daling van de "praktijk" en van een algemeen religieus analfabetisme. De mentaliteit is van die aard, dat de gelijkwaardigheid van waarden die in naam van het individualisme wordt bepleit, ertoe leidt dat elke waarde van zijn betekenis wordt ontdaan en dat elk spreken wordt herleid tot een simplificering en een extreme banalisering.
“Als predikbroeders proberen we te leven volgens een stijl van openheid naar alles en iedereen”
Wat stelt in een dergelijke context de roeping van een orde van predikers nog voor? Zoals we weten, is het onze zending het evangelie te prediken. Maar hoe moet je dat evangelie verkondigen in een wereld die zichzelf niet langer probeert te begrijpen in het licht van dat evangelie en er zich niet langer aan voedt om haar hoop te versterken? We moeten duidelijk erkennen dat deze uitdaging onze krachten te boven gaat. Staan we er echter machteloos tegenover? Het is nog steeds onze overtuiging dat het evangelie een goede boodschap is die de vreugde van het bestaan uitstraalt. Om te onderscheiden wat het evangelie van ons eist, moeten we beginnen met het ongehoorde – het “niet gehoorde” – te horen, zodat we in verstaanbare taal kunnen zeggen wat niemand zegt.
Een dergelijk luisteren krijgt in onze dominicaanse traditie de naam van studie. We staan voor twee opdrachten: enerzijds moeten we de taal die niets meer zegt, achterwege laten, om anders te leren spreken; anderzijds moeten we samen de levensbronnen die het ongehoorde van het Evangelie aanreikt, verkennen en benutten om een dynamisch denken te promoten dat niet de boodschap van het evangelie in seculiere termen vertaalt (humanisme, het discours van de waarden), maar dat het nieuwe en het goede van de evangelische boodschap bevordert.
Onze roeping om het evangelie als Evangelie te verkondigen, herinnert ons aan de levenswijze waartoe het oproept. We zijn toegewijd aan de wereld en dat is de betekenis van ons leven in gemeenschap: we delen met elkaar de evangelische grondstoffen om ons beter te keren naar een andere manier van in de wereld te zijn.
“Alleen vreugde verkondigt en straalt het evangelie uit!”
Als predikbroeders proberen we te leven volgens een stijl van openheid naar alles en iedereen. Deze modus vivendi wil enerzijds de vragen van onze tijdgenoten beter beluisteren en anderzijds onder elkaar en samen met onze tijdgenoten bekijken hoe de evangelische bronnen die vragen op een andere manier belichten.
Die evangelische manier van leven betekent dat we met de mensen een gemeenschappelijke ruimte delen, ofwel territoriaal (een kloosterkerk of een bar ...) ofwel niet territoriaal, zoals op het "digitale continent" of in intellectuele en artistieke middens en bij verarmde en gemarginaliseerde mensen, enz.
Generaal kapittel Bien Hoa (Vietnam) 2019
