Genezing van een lamme

Handelingen van de Apostelen 3, 1-10

1Petrus en Johannes gingen eens naar de tempel op het uur van gebed, het negende uur. 2Daar was een man die vanaf zijn geboorte lam was en iedere dag naar de tempelpoort gedragen werd, die de Schone genoemd wordt, om daar aalmoezen te vragen aan de mensen die de tempel binnengingen. 3Toen hij Petrus en Johannes zag, die juist de tempel wilden binnengaan, vroeg hij om een aalmoes. 4Petrus, evenals Johannes, zag hem strak aan en zei: “Kijk ons eens aan.” 5Hij richtte zijn blik op hen in de verwachting iets van hen te krijgen.

6Doch Petrus sprak: “Zilver of goud heb ik niet; maar wat ik heb geef ik u. In de naam van Jezus Christus de Nazoreeër: gebruik uw voeten!” 7Hij pakte hem bij zijn rechterhand en hielp hem overeind. Op hetzelfde ogenblik kwam er kracht in zijn voeten en enkels, 8met een sprong stond hij overeind, begon te lopen en ging lopend en springend met hen de tempel binnen, terwijl hij God verheerlijkte. 9Heel het volk zag dat hij liep en God verheerlijkte. 10Zij herkenden hem als de man die altijd bij de Schone Poort van de tempel zat te bedelen, en waren buiten zichzelf van verbazing over hetgeen met hem gebeurd was.

Genezing van een lamme

Het gebeurde tijdens een bezinningsweek voor slotzusters,
voor vrouwen die zich terug getrokken hebben in een klooster
om er een leven van gebed te leiden
Voor mij als begeleider hoorde er ook een bezoek bij aan de oudsten van hen op de zorgafdeling.
Ik kwam binnen in een klein kamertje met niet meer dan een stoel, een tafel en een bed
Door het raam kon je enkel de wolken in de lucht zien,
en niet de oude bomen in de kloostertuin met hun indrukwekkende kruinen
Een kleine wereld dacht ik; dan moet het bezoek van iemand van buiten
een welkome afwisseling zijn

Tot mijn verrassing begon zij míj op te vrolijken door te vertellen
hoe dankbaar zij was voor de hartelijke zorg van haar medezusters
Een keer per dag luisterde zij naar het nieuws:
hoe ze daarover sprak deed mij beseffen hoe zij meeleefde
met de hoopvolle én zorgelijke ontwikkelingen die mensen bezig houden.
Op geen enkele manier voelde zij zich in haar leven ingeperkt
Integendeel; ik kreeg onweerstaanbaar het gevoel dat haar wereld wijder was dan de mijne
dat zij minder dan ik in beslag genomen werd door zorgen over zichzelf
zoals: ‘hoe zal het gaan met mijn gezondheid?’

Dagenlang na het bezoek was het of ik een kracht in de rug voelde,
of ik opkrabbelde uit een soort verlamdheid.
Zou dat toch niet te maken hebben, denk ik achteraf, met haar biddend leven,
met loslaten, en wat je bezig houdt in handen van de Heer leggen,
met laten gebeuren, met ontvankelijkheid?
Dat de liefde voor mensen, en voor God, Degene die heel het leven omvat,
haar leven verruimde en haar zoveel zoveel power gaf,
dat niet alleen zijzelf er gelukkig van werd
maar dat het ook mensen om haar heen opbeurde.

Het was of het verhaal uit de Handelingen der apostelen tot leven kwam:
Petrus en Johannes, twee leerlingen van de Heer, doen een lamme opstaan.
Niet doordat zij vol zijn van zichzelf, van hun eigen kunnen
maar doordat zij begeesterd zijn van Iemand die zij Jezus de Heer noemen,
die zelf op is gestaan – zelfs de macht van de ‘dood’ kon Hem niet tegenhouden.
Ze zijn van Hem zo doordrongen, dat Hij het is
die door hun spreken en handelen aan het werk is

Die gewaarwording had ik ook tijdens het gesprek met die oude zuster.
Het was of ik hoorde: ‘In de naam van de Heer Jezus, sta op’