Paulus in Malta | van Malta naar Rome

Handelingen der Apostelen 28, 1-16

1Eerst na onze redding vernamen wij dat het eiland Malta heette. 2De bevolking betoonde zich jegens ons buitengewoon vriendelijk. Omdat het begon te regenen en het koud was, legden zij een groot vuur aan en lieten ons allen daaromheen plaatsnemen. 3Toen Paulus een hoop dor hout had bijeen geraapt en op het vuur wierp, kwam er tengevolge van de hitte een adder uit tevoorschijn, die zich in zijn hand vastbeet. 4Toen de eilandbewoners het beest aan zijn hand zagen hangen, zeiden ze tot elkaar: “Die man is vast en zeker een moordenaar, want zelfs na zijn redding uit de zee wil de Gerechtigheid hem niet in leven laten.” 5Maar hij schudde het beest in het vuur en ondervond geen nadelige gevolgen. 6Zij verwachtten dat hij zou opzwellen of plotseling dood neervallen. Toen ze echter na lang wachten zagen dat hem niets bijzonders overkwam, sloeg hun mening om en zeiden ze dat hij een god was.

7In de nabijheid van die plaats bezat de Eerste van het eiland, Publius geheten, een landgoed, waar hij ons opnam en gedurende drie dagen liefdevol gastvrijheid verleende. 8De vader van Publius lag juist met koorts en dysenterie te bed. Paulus ging naar hem toe, sprak een gebed, legde hem de handen op en genas hem. 9Toen dit gebeurd was, kwamen ook de overige zieken van het eiland en werden genezen. 10Zij bewezen ons dan ook veel eer en bij onze afvaart voorzagen ze ons van al het nodige. 11Na drie maanden voeren wij weer weg op een schip uit Alexandrië, dat op het eiland overwinterd had. Het droeg de Dioskuren als schegbeeld. 12Wij legden aan in Syracuse en bleven daar drie dagen. 13Vandaar voeren we langs de kust en kwamen in Regium. Doordat er ‘s anderendaags een zuidenwind opstak, waren we de volgende dag al in Puteoli. 14Daar troffen wij broeders aan en werden uitgenodigd zeven dagen bij hen te blijven. Tenslotte gingen we dan op Rome aan. 15Ook vandaar kwamen de broeders, die al van ons gehoord hadden, ons tegemoet tot aan Forum Appii en Tres Tabernae. Toen Paulus hen zag, dankte hij God en schepte nieuwe moed. 16Na onze aankomst in Rome kreeg Paulus verlof op zichzelf te wonen met de soldaat die hem bewaakte.

Paulus in Malta | van Malta naar Rome

De scene met Paulus en de slang is een soort samenvatting van de geschiedenis van Paulus zoals de Handelingen van de apostelen ons die vertelt. Steeds opnieuw gebeurt er iets dat naar de mens gesproken het einde betekent, van Paulus, of in ieder geval van zijn missie, maar telkens opnieuw gaat het toch weer door. Juist dat wat een vernederende nederlaag lijkt, Paulus’ gevangenneming en zijn gang naar Rome, wordt beschreven als triomftocht, een opgang naar de hoofdstad van de toenmalige wereld. Hij woont daar in een eigen huis, als een verborgen geestelijk leider voor de wereld.

Daarbij wordt hij op handen gedragen. In het spoor van Jezus preekt hij niet alleen het goede nieuws van het evangelie, maar bevrijdt hij ook zieken van hun kwalen. Met als gevolg dat ook degenen die maar weinig meekrijgen van zijn prediking, zijn aanwezigheid waarderen en hem graag willen helpen.

Paus Franciscus stelt een dienstbare vorm van kerkzijn voor tegenover degenen die geloven en verkondigen dat de kerk op sterven na dood is en tot niets meer in staat. We kunnen altijd onze medemensen, we kunnen altijd onze medeschepselen dienen: hen ondersteunen om tot bloei te komen.

Direct na zijn bekering wordt Paulus in Handelingen getekend als een fanatiek prediker die te pas en ten onpas verkondigt dat Jezus de Messias is en de Zoon van God. Daardoor brengt hij zichzelf regelmatig in gevaar. Het is alsof hij met al zijn spreken over genade er niettemin van overtuigd is dat hij hoogstpersoonlijk moet zorgen dat de verkondiging van het evangelie voortgang vindt.

Hij wordt echter naar verloop van tijd steeds meer iemand die door zijn verkondiging wordt gedragen, die vooruit geholpen wordt door de kracht van God zoals die werkt door mensen of andere schepselen. Het is niet de verkondiging die de aarde de plaats maakt van Gods werkzaamheid. Het is andersom: het is de aarde als plaats van Gods verborgen, maar reële aanwezigheid die de verkonding en de verkondiger draagt en die deze verkondiging mogelijk en geloofwaardig maakt.

Alleen wie zelf van Gods genade leeft, kan Gods genade geloofwaardig verkondigen. In volle openbaarheid als het kan, maar eventueel in de verborgenheid als het moet. Want God is bij uitstek in het verborgene en komt van daaruit telkens opnieuw aan het licht.

Hartelijk dank dat u samen met Resurrexit deze 50 dagen bent opgetrokken !
Wilt u onze projecten steunen? Elke gift, groot of klein, is welkom – vanuit uw hart.
De Paters Dominicanen VZW : BE59 4310 6000 0126
Mededeling: “Gift voor Resurrexit” (of voor een ander project naar uw keuze)