Article header background
Terug naar overzicht

Kiran Joy

image

Verslag van een missietocht


image

Foto: Pixabay

Handelingen van de Apostelen 14, 21-28

21Nadat zij in die stad het Evangelie hadden verkondigd en vele leerlingen hadden gewonnen, keerden zij naar Lystra, Ikonium en Antiochië terug. 22Daar bevestigden zij de leerlingen in hun goede gesteldheid, spoorden hen aan in het geloof te volharden en zeiden dat wij door vele kwellingen het Rijk Gods moeten binnengaan. 23In elke gemeente stelden zij na gebed en vasten oudsten voor hen aan en vertrouwden hen toe aan de Heer, in wie zij nu geloofden. 24Zij reisden door Pisidië naar Pamfylië, 25predikten het woord in Perge en bereikten Attalia. 26Daar gingen ze scheep naar Antiochië, vanwaar zij, aan Gods genade aanbevolen, waren uitgegaan naar het werk dat zij volbracht hadden. 27Na hun aankomst riepen zij de gemeente bijeen en vertelden alles wat God met hun medewerking tot stand had gebracht en hoe Hij voor de heidenen de poort van het geloof had geopend. 28Geruime tijd brachten ze daar bij de leerlingen door.

Verslag van een missietocht

In de passage van vandaag lezen we hoe Paulus en Barnabas na een lange en zware missie terugkeren naar Antiochië. Hun terugreis markeert niet simpelweg het einde van een taak, maar is een belangrijk moment van geloof en bemoediging. Ze versterken de gelovigen en moedigen hen aan om standvastig te blijven, zelfs te midden van tegenslagen. Hun woorden herinneren ons eraan dat geloof geen eenmalige keuze is, maar een weg van voortdurende volharding.

Als havenpastoor ontmoet ik vaak zeelieden die begrijpen wat het betekent om onderweg te zijn. Voor hen is het leven geen rechte koers, maar een voortdurende reis op zee. Elke dag maken ze keuzes, passen ze hun koers aan en blijven alert, ongeacht hoe vertrouwd of onbekend de wateren zijn. Zo is ook geloof geen vaste bestemming, maar een pad waarop we ons steeds opnieuw toevertrouwen aan God, terwijl we blijven groeien, zoeken en ontdekken.

Geloof vraagt telkens om een nieuwe keuze om te vertrouwen, om ons hart open te stellen voor Gods leiding. Het is een dynamisch proces — een relatie die zich verdiept, verder reikt dan een enkel moment van inspiratie. Net zoals Paulus en Barnabas de gemeenschappen bezochten om hen te bemoedigen, hebben wij momenten van aanmoediging, reflectie en hernieuwde toewijding nodig om te blijven groeien in ons geloof. Het geloof is geen statisch gegeven, maar een voortdurende heen- en terugreis waarin we telkens weer ontdekken dat Gods trouw ons draagt, zelfs wanneer de golven hoog zijn en de horizon onduidelijk is.