Terwijl we april binnentreden, zien we tekenen dat de lente is aangebroken. Het gras wordt weer groen, vogels komen terug, en de geur van regen is verfrissend. Hoewel het nog een beetje koud is terwijl ik dit schrijf, komen er warmere dagen aan. Binnenkort groeien er nieuwe bladeren aan de bomen, en bloeien er overal bloemen. Na een lange, koude winter kijken de meesten van ons uit naar het nieuwe begin van de natuur en de kans om ons verfrist te voelen. Het laat zien hoe sterk en slim de natuur is, als een stille knik naar de Maker.
Maar naast de natuur, heeft de lente een diepere betekenis. Het is een symbool van opnieuw beginnen, zelfs in ons eigen leven. Net zoals na een lange, zware tijd, kunnen we nieuwe energie en geloof vinden.
Denk even aan Nicodemus, hoe die zijn eigen spirituele "winter" ervoer. Hij was een geleerde farizeeër, toch koesterde zijn hart twijfels en onzekerheden. Het gesprek van Nicodemus met Jezus dient als een baken van hoop, dat ons eraan herinnert dat zelfs in onze donkerste momenten van twijfel, het licht van goddelijke wijsheid ons pad, kan verlichten en ons naar een seizoen van spirituele lente kan leiden.
En hoe past dat in jouw leven? Waar bevind jij je nu? Ben je in een spirituele winter, je verloren en alleen voelend? Of bevind je je in een seizoen van groei en warmte, waarin je je verbonden en hoopvol voelt?
Voor mij herinnert dit verhaal me eraan, dat het leven in cycli verloopt. Soms zitten we in de kou van de winter, maar er volgt altijd een lente. Dit proces is een kans voor ons om steeds weer te groeien en fris opnieuw te beginnen, net zoals de natuur dat elk jaar doet. Daarom: zelfs als je je nu vast voelt zitten in de winter, onthoud dan dat de lente om de hoek is.
