Zozeer heeft God de wereld liefgehad

In de nacht, als het donker is, spreekt Jezus met zijn vriend Nicodemus. Een farizeeër. Het gesprek gaat over opnieuw geboren worden, eeuwig leven, over oordeel, redding, licht en waarheid. Maar ook over duisternis en kwaad. Het zijn woorden die bij Johannes een diepere lading hebben dan je misschien op een eerste gezicht denkt. Het zijn ook woorden, die gauw tot misverstanden leiden. Al is dat misverstaan bij de evangelist Johannes soms ook opzettelijk. ‘Begrijp ik je goed?’ ‘Nee, je hebt me niet goed begrepen.’ ‘Goed, dan leg ik het nog een keer uit.’

Het gesprek gaat erover dat God wil dat we een eeuwig leven leiden. Anders gezegd: een leven dat ertoe doet. God zond ons zijn Zoon omdat die ons de weg wijst - en de weg is - naar dat eeuwig leven.

Eeuwig leven, nu niet te gauw denken aan een eindeloos leven of een leven ná dit leven. Eeuwig leven heeft meer te maken met kwaliteit dan met tijd. Het is een leven dat ertoe doet. En dus niet zozeer een goedmaker voor alles wat ons in dit leven - buiten onze schuld - is aangedaan aan leed en onrecht. En wat in een eeuwig leven, na dit leven, gecompenseerd moet worden.

We zijn door God gewenste schepselen met als opdracht deze aarde te behoeden en te bewaren. Met alles wat erop en eraan zit. Eeuwig leven, leven dat er in Gods ogen toe doet, is een leven dat ten goede komt aan alles dat God geschapen heeft. Daarin kun je klein beginnen, bijvoorbeeld door oog te hebben voor je naaste. En ontvankelijk te zijn voor de goede bedoelingen van de naaste jegens jou. Kortom een leven uit geloof, uit vertrouwen.

Opdat de ander niet verloren gaat en jij niet verloren loopt. Of in de woorden van Johannes: Wie de waarheid doet, komt naar het licht toe, en dan zal blijken dat zijn daden in God zijn verricht.