Liturgische voorstellen

Vorige week hoorden we hoe Jezus’ leerlingen onder elkaar ruzie maakten over wie van hen de belangrijkste was. Vandaag zien we dat ze jaloers worden op mensen buiten hun kring die ook goede dingen doen. Maar ook nu krijgen ze van Jezus te horen dat ze niet op zijn golflengte zitten. Hebben wij, net als de apostelen, soms niet de neiging om het goede van anderen te minimaliseren? Als dat zo is, laten we dan God en elkaar oprecht om vergeving vragen.

“Wie zegt gij dat Ik ben?” vraagt Jezus aan Petrus. Jezus vraagt het ook aan ieder van ons. Laten wij in deze viering daarover even nadenken, in de naam van + de Vader, de Zoon en de H. Geest. Amen.

Hoorapparaten bestonden in Jezus’ tijd nog niet. Mensen met zware gehoorproblemen hadden dan ook niet leren praten. Door die handicap in de ‘normale’ communicatie, schoven die mensen naar de rand van het sociale leven, naar de rand van de maatschappij. Gelukkig had die doofstomme man medemensen die begrip hadden voor zijn handicap en ze brachten hem naar Jezus, in de hoop dat Hij die man zou genezen. ‘Effata’ zegt Jezus, ‘Ga open’ en voor die man ging inderdaad de hele wereld open.

Na vijf zondagen evangelie uit Johannes, – namelijk uit de ‘broodrede’- lezen wij vandaag weer uit Marcus. En het is meteen weer raak. Er is iets heel fundamenteels aan de orde: ware godsdienstigheid is geen zaak van woorden, maar van daden. Wat geldt is dus niet de letter, maar het hart van de wet, zegt Jezus.