Doop van de Heer

Het verhaal speelt ten tijde van Johannes de Doper.
De mensen hadden het zwaar.
Ze gingen gebukt onder een vreemde bezetter.
Hun toekomst was onzeker.
Ze hadden een intens verlangen naar bevrijding.

Ze leefden vol hoop dat Johannes de Doper
de Messias, de Verlosser zou zijn.
Dat hij vrede en gerechtigheid zou brengen.
Ja, de mensen leefden in gespannen verwachting
En juist die gespannen verwachting
gaf hun ook kracht en vitaliteit.

En dan vertelt het evangelie:
Heel het volk liet zich door Johannes dopen.

Ook Jezus,

voor de mensen toen nog een onbekende,
gewoon één uit heel het volk.
Ook vol gespannen verwachting.
Vermoedelijk heeft hij te midden van de andere mensen
naar Johannes staan luisteren.
Johannes die mensen opriep tot bekering.

Aangeraakt door zijn oproep laat ook Jezus zich dopen.
Iedere evangelist vertelt dit verhaal op zijn eigen manier;
hier bij Lucas gebeurt het ná de doop,
als Jezus in gebed is.
Dan, zo vertelt het verhaal, opent zich de hemel
en de heilige Geest daalt neer in de gedaante van een duif.

Het is iets dat zich buiten Hem om áán Hem voltrekt,
de hemel gaat open de Eeuwige verbindt zich met Hem

“Jij bent mijn geliefde zoon.”

We zijn vaak zo druk met redderen en doen
en dat alles omwille van de goede zaak, zeker,
maar in het evangelie van Lucas gebeurt het keer op keer
dat Jezus zich afzondert, in gebed gaat,
en dan ten diepste zijn verbondenheid
met de Eeuwige mag ervaren,
dat juist dán zijn roeping en zijn zending
door de Eeuwige wordt gezegend en bekrachtigd.

Het gebeurt niet op eigen gezag en initiatief:
het overkomt ook Hem, in de stilte van het gebed,
zoals het ook ons mag overkomen.

Wat hebben we in ons drukke en volle leven
waar we door de dag heen worden geleefd
toch momenten nodig zoals deze,
waar we zelf stil vallen,
onze antenne anders richten
en mogen ervaren dat er van de hemel uit
een Stem klinkt, God die ons wil aanspreken,
jou en mij noemt:

geliefde zoon en dochter.

Je schrikt je een hoedje.
Zo zou het misschien bij Jezus ook zijn geweest:
hoopt Hij net als al die anderen op een krachtige verlosser
blijkt Hij het ineens zelf te zijn.
Dan is het niet meer genoeg
om in het spoor van je voorgangers door te lopen,
en lekker anoniem in een groep op te gaan.
Niet meer: wij hebben hier zo onze leefregels en waarden
en zo leven wij hier,
Niet van: dit is zo onze cultuur, dit zijn onze mores
en al wie niet in het geijkte plaatje past hoort er niet bij,
geen statements van anderen ondertekenen.

Nee, het gaat om u en mij zelf,

als gedoopte en met de Geest gezalfde mensen,
u en ik kunnen op geen enkele andere macht meer bouwen
dan die van de Eeuwige.
Je wordt geacht zelf de tempel te zijn
waarin de Ene kan wonen.
In wat u en ik doen en in wat er met ons gebeurt
is die betrokken bij de geschiedenis van mensen.

Zo word je opgeroepen er zelf aan te gaan staan,
hier en nu en op de plek waar je woont en werkt en leeft.
Jij bent het boven wie de hemel zich opent.

Wat is het eigenlijk jammer dat we onze kindere
al zo jong laten dopen,
natuurlijk we stellen ze onder Gods hoede en hopen
dat ze gaandeweg hun leven
op een moment van stil gebed
ook zullen ervaren dat die Stem hen aanspreekt:

Jij bent mijn kind.

En dat zij, dat wij beseffen:
het is mijn taak om te gaan staan waar de Ene staat
en te gaan waar de Eeuwige gaat ,
en ik moet me keer op keer de weg laten wijzen.

Niet zo gek als je daartoe af en toe
een stil moment op zoekt,
opdat de Eeuwige je kan aanspreken.

Je laten dopen is niet iets vrijblijvends
Dat gold voor Jezus. Dat geldt ook voor ons.
Als je je laat dopen,
als je je laat onderdompelen in het water,
dan betekent dat
dat je je niet alleen laat onderdompelen in je eigen leven,
zonder oog, oor en hart voor de mens naast je.
Nee, je laat je ook onderdompelen in het leven,
in de zorg en de pijn van mensen op jouw levensweg.

Als je je laat dopen,
laat je zien dat je er wilt zijn voor de ander.

Ja, ook Jezus laat zich onderdompelen in het water.
Hij laat zich onderdompelen in het leven van heel het volk,
in het mooie van het leven, maar ook in het pijnlijke,
het moeilijke, in de gespannen verwachting in de hoop op ommekeer.

In de stilte daarna klonk dus een stem uit de hemel,
die zei: ‘jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde’.
Het zal je maar gezegd worden!

En Jezus wist op dat moment:
wat er ook in zijn leven zou gebeuren,
hoe moeilijk het ook zou worden,
niets kon Hem scheiden van de liefde van God.

Met deze ervaring kon Hij het leven aan.
en de geest dreef Hem meteen de woestijn in
staat er in het verhaal dat volgt:
hup, de leegte in, en het leven zal je beproeven.

En dat gaat gepaard met onzekerheid.
Hij zal twijfels gekend hebben.
Hij zal bang zijn geweest voor het lijden
dat zijn manier van leven met zich mee zou brengen.
Maar hij voelde een grote kracht, een grote vitaliteit in zich.
Hij wist dat hij er niet aan onder door zou gaan.
De Eeuwige zou hem niet loslaten.

En ook voor ons die in zijn voetspoor willen gaan,
Ook voor ons zal gelden:
De Ene zal met ons zijn, wat er ook gebeurt.

Niets zal ons kunnen scheiden van de liefde van God.

Amen.

Fotocredieten : Lawrence Lew OP & op.org