Preek van de Week

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen; ik heb een hekel aan wachten. Als ik met het openbaar vervoer moet reizen, neem ik altijd een boek of een handwerkje mee om de wachttijd op het perron of bij de bushalte, nog enigszins nuttig te besteden. En dan heb ik het nog niet eens over al die uren van mijn leven die ik in wachtkamer of –hal heb doorgebracht. Ik heb er gewoon het geduld niet voor, voor dat wachten. En ik ben niet de enige.

Kronkelpaden moeten recht worden.
Met de Advent is onlosmakelijk de figuur van Johannes de Doper verbonden. Hij is de weg-wijzer, degene die van zichzelf weg wijst en die als een wegwijzer de richting aangeeft voor wie zoeken naar een authentiek leven en zo de komst van de Verlosser verwachten. Uit alle beschrijvingen komt hij naar voor als een wat hoekige, radicale man die geen blad voor de mond nam en er niet voor terugschrok mensen de mantel uit te vegen. Net hij wordt gezien als de favoriete voorganger van Jezus, misschien zelfs als een belangrijke leermeester van Hem.

Weest daarom altijd waakzaam -Als we de Adventsperiode ingaan, worden we uitgenodigd om in te gaan in een tijd die verder gaat dan enkel het wachten op de geboorte van Christus met Kerstmis. Advent roept ons op tot een dubbele houding van waakzaamheid en voorbereiding. Deze periode, gekenmerkt door wachten en hoop, daagt ons uit om diepgaand na te denken over hoe we met geloof leven te midden van de onzekerheden van het leven.

Er staan twee koningen tegenover elkaar: Jezus en Pilatus. Ze voeren een gesprek over koningschap, een gesprek vol misverstanden, zoals er meer zijn in het Johannes-evangelie. Vaak worden Pilatus en Jezus tegenover elkaar gezet als de man van de wereldlijke macht en de man van spirituele macht, maar dat is te simpel: Johannes is subtieler.