Een profeet wordt in eigen stad niet geëerd, die uitdrukking kennen we wel, wie denk je wel dat je bent!!!Doe even gewoon. Dat is dan ook meteen het probleem, die profeten, de boodschappers van de Eeuwige ZIJN gewoon, toen en nu. Ezechiël wordt door de Eeuwige aangesproken met “mensenzoon”, om maar even duidelijk zijn positie te bepalen. Een profeet is geen God, maar wel wordt duidelijk gesteld dat de Geest over hem kwam.

Welnu in die zin zijn wij allen, door ons vormsel en door de Pinkstergeest aangeraakt, geroepen profeten te zijn, ieder op zijn/ haar eigen plek in deze wereld. En inderdaad, profeten hebben vaak iets aan te merken op de gangbare gang van zaken, en ze weten ook wel dat het hun niet in dank wordt afgenomen, meestal. Profetisch spreken stelt aan de kaak waar het mis is en roept op tot verandering. En als er iets moeilijk is …..

Meestal is het zo dat pas, wanneer je van binnenuit gaat voelen dat de manier waarop je nu leeft niet klopt, dat je dan pas bereid bent om te luisteren naar iemand die je een spiegel voor houdt: Kijk eens waar je nu toch mee bezig bent, wil je echt zo in je leven staan? Ga je verder op de automatische piloot?, - de GPS zouden we tegenwoordig zeggen- Niet zelf nadenken maar gewoon volgen wat er wordt aangereikt? Waarom doen we wat we doen? Nou omdat we het altijd zo gedaan hebben, een soort van geestelijke luiheid zou je kunnen zeggen.

Profeten waren en zijn onruststokers bij uitstek en als ze ergens een hekel aan hadden dan was dat wel dat gezapige volgzame leventje dat de Israëlieten in hun tijd leidden. Ze bestookten hun omgeving met lastige vragen, zoiets als kinderen en jongeren doen, hoezo, waarom, wat hebben die regels nou voor zin…

Als door het klakkeloos voorhouden en volgen van regels uit het oog verloren raakt waartoe ze bedoeld waren:- om een leven in de Goede Geest van God te leiden-, dan mogen daar terecht vragen bij gesteld worden.

Dus profeten: sta maar op. En ja, Jezus was er ook zo één, een onruststoker van de eerste orde. De gevestigde elite van zijn dagen werd wel ongemakkelijk door zijn optreden. Hun rustige overzichtelijke leventje liep gevaar. Het was wel handig, al die voorschriften en regels die je precies vertelden hoe je moest leven, net zo handig als die tom tom van ons of die knooppuntenroute op de fiets, je hoeft er niet over na te denken, gewoon doen wat er wordt gezegd. Klopt altijd, bijna.

Voldoen aan je godsdienstige plichten was genoeg. Of het dan ook over geloof gaat is vers twee. Of het dan ook over leven in Gods Geest gaat is vers drie. Ik las een artikel waarin stond, en ik kon me er wel in vinden: je kunt geloof niet afdwingen, of opleggen, regels en voorschriften zijn niet genoeg, Het gaat bij geloven toch altijd om een innerlijke overtuiging, die natuurlijk ook met de nodige onzekerheid en twijfels gepaard gaat.

En daar kiés je niet voor, dat is de Geest die je krijgt!
En dan wordt alles anders en ga je anders naar je bestaan kijken en naar de wereld.
En dan kun je als gewoon mensenkind ook profetisch worden net zoals Jezus met zijn verhaal dat mensen toch echt belangrijker zijn dan de regels. Weg zekerheid, weg duidelijkheid!

De gevestigde orde van zijn tijd werd door hem overhoop gegooid, ter verantwoording geroepen. En waren het nu echt zulke hemelbestormende dingen die Hij zei en deed? Mensen die aan de grond zaten en het niet meer zagen zitten, op de been helpen. Niet kijken naar de positie van iemand, maar inderdaad, met een tollenaar gaan eten die verlangde naar contact en een ander leven. Niks bijzonders eigenlijk, maar levensveranderend.

Als we boodschappers willen zijn van de Eeuwige, dan leiden we geen lui geestelijk leven of volgen we de routeplanner. We hebben een ander kompas.Dan wordt ons handelen bepaald door de nood in de wereld, op allerlei vlakken. Dan zijn we bewogen met mensen die in de knel zitten, om wat voor reden dan ook.

Dan letten we op mensen die het tempo van onze maatschappij niet kunnen bijbenen en die aan de rand zijn komen te staan. Dan gaan diegenen ons ter harte die tobben met hun gezondheid of die alleen zijn komen te staan.

Dan gaan we staan naast degenen die een misstap hebben begaan en daarvoor hun straf uitzitten. Zo werkt dat op die geestelijke Routeplanner. Als we de wereld ervaren als Gods schepping, dan zullen we oog hebben voor de bedreigde natuur, begrip krijgen voor de zorgen van degenen die het land bewerken en ga zo maar door.

Kortom, geen automatische piloot, die is mooi in het vliegtuig en de tomtom en GPS zijn prachtig in de auto, maar om richting te geven aan ons leven deugen ze voor geen meter.

De goede richting vinden we als we ons steeds weer laten aanspreken en gezeggen door die verhalen uit De Schrift, ze vertalen naar onze tijd en onszelf laten bevragen: waar ben je nu toch mee bezig? waarom?

Mogen er profeten zijn die onze ziel in beweging houden die ons bevragen en richting wijzen.