Article header background
Terug naar overzicht
Didier Croonenberghs
image

Kerstnacht

Sinds het begin der tijden heeft de mens de hand willen leggen op God. Zij zien God als een vergelijking die opgelost moet worden, niet als een mysterie om te beleven. Ze zoeken Hem op een welbepaalde plaats, een beloofd land, een belijdenis, een tempel, een kerk... Ja, sinds het begin der tijden wil de mens zeggen waar God is....

image

Kerststal, Westminster Cathedral in Londen © Lawrence Lew, OP

In deze kerstnacht geeft God ons zijn definitieve antwoord... Hij vertelt ons waar de mens is! In deze nacht wordt God in ons geboren.

Hij bewoont onze menselijkheid voor altijd.

En elk wezen —wie hij ook mag zijn, want hij is mens— wordt nu door God bezocht. Elk wezen wordt een levende kribbe, een plaats van Gods aanwezigheid....

We kunnen het wonder van dit mysterie nooit genoeg meten. In feite beantwoordt God onze zoektocht naar betekenis met humor en paradox: aan hen die hem redenerend zoeken en hem woorden willengeven, antwoordt God in deze kerstnacht in de stilte van een kind dat nog niet weet hoe het moet spreken. Aan hen die hopen dat de mensdoor de wetenschap de grenzen van het leven zal verleggen, openbaart God zich in deze kerstnacht in de kwetsbaarheid van een kind dat alles te ontvangen heeft....

Dit is het wonder van Kerstmis:kracht wordtkwetsbaar. Enkwetsbaarheid geeftkracht.


Zoals veel gelovigen in de wereld —zoals onze Joodse broeders—belijden wij dat God de schepper van hemel en aarde is. Maar in deze kerstnacht erkennen we dat de schepper een van ons is geworden. Zoals vele gelovigen over de hele wereld —zoals onze moslimbroeders—belijden wij dat God almachtig is. Maar in het verschil, in deze kerstnacht, ontdekken we dat de Almachtige kwetsbaar wordt, dat de Volmaakte onze onvolkomenheden draagt. Dat de Onsterfelijke onze sterfelijkheid transformeert. Net als veel gelovigen in andere religiesgeloven wij dat God onbeschrijfelijk is. Maar we belijden op deze nacht dat het Onzichtbare een Gezicht heeft aangenomen... en dat Hij daar is, in de kribbe!

In een preek beschrijft Sint Bernard deze paradox prachtig. Hij schrijft: “Als ik naar de geboorte van de Heer kijk, vind ik een God die weent, hij die de bedroefden troost. Vreugde is verdrietig, vertrouwen is bang, verlossing lijdt, kracht is verlamd. Maar het grootste wonder verschijnt ook in het hart van Kerstmis. We zien droefheid die zich verheugt, zwakheid die kracht geeft, hartstocht die redt, dood die leven geeft, zwakheid die energie geeft.

image

Geboorte van Christus, Fra Angelico, Dominicaanse klooster van San Marco in Florence © Lawrence Lew, OP

Dit is het wonder van Kerstmis: kracht wordt kwetsbaar. Maar kwetsbaarheid geeft kracht. Zoals jij, met wie je bent en je zwakheden, het leven van anderen kunt veranderen. Zoals een patiënt in een ziekenhuisbed kracht kan geven aan hen die hem bezoeken... Ongeveer twintig jaar geleden vierde ik de laatste kerst van mijn moeder in een ziekenhuiskamer, een paar dagen voor haar dood. Ze at niet meer, maar ze voedde haar gezin met haar tederheid en vertrouwen. Ze dronk niet meer, maar gaf ons de dorst om lief te hebben…

Dat is het paradoxale wonder van Kerstmis. De kwetsbaarheid die kracht geeft. Om dit werkelijk te beleven, laten we allemaal weer… kind worden ! Want er is —ongeacht onze leeftijd — een kind dat sluimert in de diepte van ieder van ons, en dat vraagt om geboren te worden.

Niet het kind dat we waren.
Maar het kind dat we moeten worden.

Degene die nieuwsgierig is.
Degene die leert.
Degene die lacht.
Degene die tederheid nodig heeft.

Helaas sterft dit kind een beetje af als we volwassen worden…

Kerstmis nodigt ons dus uit om dit kind ter wereld te brengen: het kind dat wij zijn. Zodat onze kwetsbaarheid kracht geeft aan de mensen om ons heen.

Zalige kerstfeest!

Amen.

image

Detail van een mozaïek in de Rozenkransbasiliek van Lourdes© Lawrence Lew OP