Preek van de Week

Hij is er al weer enkele jaren, maar toch, de wolf is weer terug in de lage landen.Dat was in het begin, met grote vette koppen, voorpaginanieuws. Een bedreiging!Boeren en schaapherders op de barricaden. Afschieten!

En hoe vertederend de facebookfilmpjes met jonge wolvenwelpjes ook zijn, we hebben er de grootste moeite mee om te erkennen dat de wolf ook een dier is dat levensruimte zoekt.

Net als alle schepselen. Alles goed en wel, maar” Not in my backyard!”

Het feest van Pasen – de Verrijzenis/het Paasmysterie – is zo’n groot gebeuren dat we de tijd krijgen om tussen Pasen en Pinksteren dat mysterie tot ons te laten spreken. In deze periode horen wij de verhalen waar de leerlingen de verrezen Heer ontmoeten en de Evangelist Lukas doet dat op zijn eigen wijze vanuit de intentie: hoe kan ik mensen – mijn tijdgenoten – die Jezus niet gekend hebben, tot geloof in deze Jezus brengen. Het gaat Lucas niet zo zeer om historische feiten maar om geloofswerkelijkheden.

In de evangelielezing van vandaag vertelt Johannes hoe het paasgeloof van de leerlingen en van Tomas ontluikt en groeit. Het gebeurde “op de avond van die eerste dag van de week” en “een week later”; telkens op een zondag, de dag van de Heer. Het verhaal eindigt met de zaligspreking: “Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.” Hiermee richt Johannes zich tot alle volgende generaties en daarom is dit verhaal veel meer dan het verslag van wat zich afspeelde in een ver verleden. Elke zondag moeten we het ontluikende paasgeloof herdenken en actualiseren.

Pasen is hét hoogfeest van het christendom. Jezus van Nazareth is niet in de dood gebleven. Hij is opgewekt ten leven. Alleluia. Zo vieren we Pasen. Als overwinning op de dood.Is dat niet vreemd terwijl we zien dat de dood alomtegenwoordig is! Hoe kun je dan Pasen vieren als feest van verrijzenis?. Hoe kan je zoiets zeggen wanneer je kijkt naar de wereld waarin we leven. Niet enkel Oekraïne en Gaza maar ook nog de vele ongekende plaatsen waar brutaal geweld en verkrachtingen mensen kapot maken. Het zijn er te veel om op te noemen. Zou een klaagzang hier niet méér op zijn plaats zijn! Zoiets als “nobody knows the trouble I’ve seen”.