Kloosterpreken

We hebben het zonet gehoord: Johannes is verbaasd, verrast, hij kan er niet van over. Hij heeft gezien hoe iemand zonder mandaat noch zending van Jezus demonen uitdrijft. Een concurrent van formaat! Tegenover zo iemand ziet hij geen andere mogelijkheid dan hem aan te geven bij Christus. Deze zou moeten tussenbeide komen om deze oneerlijke concurrentie te beëindigen, want het is toch aan de apostelen en aan hen alleen om dit soort werk te doen. Zij zijn immers de officiële vertegenwoordigers, dat wil zeggen diegene die gemandateerd zijn door de Zoon van God om overeenkomstig te handelen?! Zo zie je maar, zelfs in een Kerk die nog in haar kinderschoenen stond zien we al de verleiding om de macht voor te behouden aan een elite. Alsof de apostelen de enige bewakers waren van de goede moraal, het juiste handelen, de waarheid. Van in eeuwigheid is de mens diep menselijk, met al z’n falen en alle mogelijke fragiliteit.

“Hoeveel keren moet ik vergeven? Tot zevenmaal toe?” Jezus antwoordt: “Ik zeg je niet ‘tot zevenmaal toe’, maar tot zeventigmaal toe”. Met een antwoord van dat formaat, herontdekken we hoe fundamenteel vergeving is voor het christelijke leven.

De literatuur over zelfwaardering loopt vandaag absoluut over. Zelfwaardering is inderdaad een zeer actueel en modieus concept —voor sommige mensen misschien te veel— en het wordt vaak verkeerd begrepen. We stellen ons soms voor dat het een wat misplaatste zelfaanmatiging is, die onverenigbaar is met de nederigheid. Toch is het een essentiële realiteit voor de oriëntatie in het leven. In zijn boek "L'estime de soi pour grandir" beschrijft de psycho-pedagoog Bruno Humbeeck drie componenten van deze realiteit. Volgens hem bestaat het gevoel van eigenwaarde uit drie componenten:

Toen ik ziekenhuisaalmoezenier was, hoorde ik bij fysiek lijden de patiënten dikwijls zeggen dat ze hun kruis droegen. Maar wat wilt dat eigenlijk zeggen “z’n kruis dragen”? Verlangt de Zoon van God van ons dat wij, om Hem na te volgen, binnengaan in een wereld van pijn, en ons er zelfs door laten verpletteren? Zijn wij allen verplicht om die weg op te gaan? Daarenboven vraagt Jezus ons om onszelf te verloochenen. Jezelf verloochenen, je kruis opnemen, en dan Hem navolgen. Deze drie werkwoorden nodigen ons uit deel te nemen aan een goddelijke dynamiek. Maar laat ons ze daarvoor eens benaderen vanuit een positieve invalshoek.