Preek van de Week

In vrome boekjes worden heiligen vaak gepresenteerd als helden. Helden van het geloof. De laatste zin van de eerste lezing van vandaag suggereert inderdaad zoiets. ‘Het zijn degenen die komen uit de grote verdrukking, die hun kleren hebben wit gewassen in het bloed van het Lam’. Dat gaat hier over mensen die in het spoor van Jezus zijn doodgemarteld vanwege hun overtuiging. Dat heeft inderdaad iets heldhaftigs en spectaculairs.

Bij het laatste bezoek van paus Franciscus waren ze op TV weer goed in beeld: de royals van België en Luxemburg. Een herinnering kwam op van oktober 2012, toen we konden kijken naar het huwelijk van erfgroothertog Guillaume van Luxemburg met de Belgische gravin Stefanie de Lanoy. Ik herinner me de feestelijke beelden

De kathedraal van Luxemburg van boven tot onder versierd, koninklijke gasten uit heel Europa. De aartsbisschop met zijn voorganger, de abt van Clerveaux, de pauselijke nuntius, een kring van assistenten. Orgel, orkest, twee koren. De tv presentator noemde het toen een prachtige, maar ernstige plechtigheid, ingetogen, met weinig uiterlijke emoties.

We weten dat de mensen die wij kiezen als leiders of die door hoger geplaatsten daartoe gepromoveerd worden, niet altijd de beste mensen zijn. Ze kunnen bijvoorbeeld vooral bezig zijn met hun eigen ambities en status, ze jagen mensen angst aan voor bepaalde bevolkingsgroepen (wij-zij denken), en ze roepen op tot woede jegens alles en iedereen die niet slaafs volgzaam is aan de grote leider en diens programma of leer. Als je het nieuws ook maar een beetje volgt, zie je hier een goed voorbeeld van in de Amerikaanse presidentsstrijd.

“Het eeuwig leven: eerder belofte dan eigen prestatie”Dit overbekend verhaal liet mij tot nu toe met een vreemde nasmaak achter als ik mij probeerde in te leven in de jongeman die bij Jezus komt met zijn vraag “Wat kan ik doen om het eeuwig leven te verwerven?”De man kwam bij mij over als een wat zelfgenoegzaam persoon, tevreden over zijn eigen prestaties: “de geboden vormen voor mij geen probleem: ik onderhoud ze al mijn hele leven.” Naast die nogal hautaine trek had ik anderzijds ook een zekere sympathie voor de man. Jezus behandelt hem immers niet zacht. Hij krijgt al onmiddellijk een terechtwijzing bij de aanspreking met “Goede meester”.