Preek van de Week

Na een maand onderbreking, lezen we verder in het evangelie van Marcus. In het zevende hoofdstuk (verzen 1-23) ontspint zich een discussie over de reinheidsgeboden. Voor ons zit reinheid in de sfeer van de hygiëne. Je moet maar terugdenken aan de coronaperiode waarin bescherming tegen ziektekiemen alle aandacht kreeg. In de religieuze context zit reinheid in een heel ander register. In het jodendom van Jezus’ tijd hadden de tegenstellingen heilig/profaan en rein/onrein een centrale plaats.

Wie probeert te bemiddelen in een familieruzie of tussen demonstranten pro-Israel en pro-Palestijnen, wens ik veel sterkte toe. Hij of zij loopt het risico van beide strijdende partijen scheldwoorden en klappen te krijgen. Want ieder is zo verzekerd van het eigen gelijk tegenover het onrecht van de ander, dat elke nuance, elke poging in de richting van ‘hoe voelt het voor hén’, enkel boosheid opwekt. Je hoort óf voor óf tegen te zijn.

In het evangelie van deze zondag duiken we verder in de diepgaande leerstellingen van het zesde hoofdstuk van Johannes. Hier benadrukt Jezus de noodzaak om zijn vlees te eten en zijn bloed te drinken om eeuwig leven te bereiken. Dit concept was moeilijk te begrijpen voor zijn toehoorders, en het blijft ook vandaag nog voor velen moeilijk. Toch vormt het de kern van onze eucharistische theologie en onthult het de intieme band die we met Jezus delen door de Heilige Communie.

Bij een feest als dat van Maria-Tenhemelopneming gaan de gedachten snel uit naar haar als de troosteres van alle bedroefden en als de voorspreekster voor allen die in de knel zitten. Maria staat, in de ervaring van velen, immers zoveel dichter bij de dagelijkse bekommernissen en zorgen dan God en Jezus, zo heet het… En dat is prima!