Preek van de Week

Tine Ruysschaert zaliger, trok Vlaanderen rond met een non-stopvertelling van het Marcusevangelie. Ze wist goed de spannende opbouw naar een climax toe weer te geven. De perikoop van vandaag werkt als scharnier tussen het Marcus’ dossier over Jezus’ optreden en zijn argumentatie en ontknoping van wie Jezus werkelijk is.

Een profeet wordt in eigen stad niet geëerd, die uitdrukking kennen we wel, wie denk je wel dat je bent!!!Doe even gewoon. Dat is dan ook meteen het probleem, die profeten, de boodschappers van de Eeuwige ZIJN gewoon, toen en nu. Ezechiël wordt door de Eeuwige aangesproken met “mensenzoon”, om maar even duidelijk zijn positie te bepalen. Een profeet is geen God, maar wel wordt duidelijk gesteld dat de Geest over hem kwam. Welnu in die zin zijn wij allen, door ons vormsel en door de Pinkstergeest aangeraakt, geroepen profeten te zijn, ieder op zijn/ haar eigen plek in deze wereld.

Wat is het altijd weer een wonder om in oude teksten zaken te lezen die zo van toepassing zijn in onze tijd. Het is 2500 jaar geleden, net als nu, een turbulente tijd met oorlog en alle bijhorende onzekerheid. Mensen behandelen hun medemens steeds slechter. Het is ieder voor zich. Hele groepen mensen worden weggevoerd. Anderen komen terug. Het veroorzaakt vele spanningen. Zij die terugkomen, worden scheef bekeken. Dat hun ouders werden weggevoerd, was vast en zeker een straf voor wat ze misdeden. Er kan geen andere verklaring zijn en het leidt tot een soort spreekwoord: Als de ouders onrijpe vruchten eten, krijgen de kinderen stompe tanden. De profeet Ezechiël reageert hier fel tegen. Hij laat daarbij God aan het woord: een zoon hoeft niet te boeten voor de zonden van zijn vader en een vader hoeft niet te boeten voor de zonden van zijn zoon.

Wat is het altijd weer een wonder om in oude teksten zaken te lezen die zo van toepassing zijn in onze tijd. Het is 2500 jaar geleden, net als nu, een turbulente tijd met oorlog en alle bijhorende onzekerheid. Mensen behandelen hun medemens steeds slechter. Het is ieder voor zich. Hele groepen mensen worden weggevoerd. Anderen komen terug. Het veroorzaakt vele spanningen. Zij die terugkomen, worden scheef bekeken. Dat hun ouders werden weggevoerd, was vast en zeker een straf voor wat ze misdeden. Er kan geen andere verklaring zijn en het leidt tot een soort spreekwoord: Als de ouders onrijpe vruchten eten, krijgen de kinderen stompe tanden. De profeet Ezechiël reageert hier fel tegen. Hij laat daarbij God aan het woord: een zoon hoeft niet te boeten voor de zonden van zijn vader en een vader hoeft niet te boeten voor de zonden van zijn zoon.