Preek van de Week

Deze avond is een avond waarop je staat voor een grote keuze. Op het moment dat we overgaan van dood naar leven, op de grens van het aannemen en vieren van onze nieuwe identiteit en ons nieuwe toekomstperspectief in Christus, wordt er aan jou een belangrijke vraag gesteld. In deze overweging ga ik met je delen wat die vraag is en wat er gebeurd wanneer je de moed hebt om ja te zeggen.

De lezingen van vandaag plaatsen ons samenzijn in een continuïteit van bijzondere orde. Drie verhalen en vertrouwde gebaren ballen verleden en toekomst samen in een bijzonder ‘nu’.

Her-inner-en in onze Nederlandse taal zegt het zo mooi: gebeurtenissen van toen her-beleven vanuit hun dynamiek voor vandaag … en morgen.

Ons samenzijn is geen nostalgisch gebeuren maar een opnieuw eigen maken van de dynamiek van bevrijding uit alles wat vasthoudt/tegenhoudt om samen mens te zijn naar Gods droom...

Later zul ge het begrijpen. Dat is wat veel ouders of grootouders —soms in verlegenheid gebracht— tegen hun kinderen of kleinkinderen zeggen als ze niet weten hoe ze moeten antwoorden of zich niet willen verantwoorden. Later... Dit is ook wat degenen met een beetje ervaring zeggen tegen degenen die proberen te leren, als om hen gerust te stellen. Later... zult gij het begrijpen. Maar nu ga ik mezelf niet verantwoorden...

Het verhaal van de intocht, zoals Marcus het vertelt, is een verhaal van verdekte tegenstrijdigheden. Je wordt voortdurend op het verkeerde been gezet.

Feestelijk eerbetoon en de dreiging van lijden en dood klinken er beide in door.En dat wordt expliciet in de daarop volgende lezing uit Marcus 14.

In onze tijd moeten veel mensen eveneens in omstandigheden van dreiging of onrecht zoeken naar heilzaam leven gericht op het goede...